O Seklerach jest dużo informacji, natomiast gdy temat zawęzić i szukać informacji o Seklerach Bukowińskich ... trafiamy w pustkę.
Już w latach panowania Arpada (Árpád Nagyfejedelem) wschodnich granic Siedmiogrodu bronili Seklerzy. Za swoje "usługi" zwolnieni byli od płacenia podatków. Straż seklerska posiadała swoje własne umundurowanie, własną broń, jdnostkami dowodzili oficerowie seklerscy, komendy wydawano po węgiersku. Ten wzorzec funkcjonował przez wieki, ale sytuacja zmieniła się w czasie panowania cesarzowej Marii Teresy (to za jej rządów dokonano pierwszego rozbioru Polski w 1772 r.). W tym czasie Wiedeń staje się ośrodkiem dominującym w Europie. Zniesino niezależność Siedmiogrodu jako Księstwa i został podporządkowany pod wiedeńskie rozkazy.
XVIII wiek to czasy politycznego napięcia pomiędzy Rosją a Turcją, to czasy wojen rosyjsko-tureckich ... wielu Polaków walczyło w jednostkach armii tureckiej ... pieśń: Tam szli dwa brata. Konflikt pomiędzy tymi państwami ma skutki polityczne, gospodarcze, terytorialne. Obserwując rozwijającą się sytuację, cesarzowa Maria Teresa w obawie o pozycję cesarstwa widząc bezpośrednie zagrożenie rozkazuje powołać od obrony wschodnich granic cesarstwa własne jednostki wojskowe. Wschodnie tereny to trudnodostępne i niebezpieczne obszary siedmiogrodzkich Karpat wschodnich o dużej ilości przesmyków, jarów, wąwozów których od wieków strzegli i bronili Seklerzy. Z rozkazu Marii Teresy naczelnikiem sił zbrojnych w Siedmiogrodzie został gen. Buccow, pod jego rozkazy podlega cały Siedmiogród i wojskowo, i administracyjnie. Utworzona zostaje komisja werbująca do wojska cesarskiego, ochotnikom zgłaszającym się do zaciągu gwarantowano zwolnienie od płacenia podatków. Na terenach zamieszkałych przez Seklerów rozkaz cesarzowej nie wnosił nic nowego, Seklerzy nie przystali na cesarskie warunki. Przede wszystkim nie godzili się na dowództwo oficerów cesarskich, na zmianę umundurowania, przymus do rozkazów po niemiecku wywoływał niechęć do służby. Sklerzy w odpowiedzi na rozkaz wystosowali oficjalne pismo do cesarzowej z prośbą o prawo do noszenia własnego umundurowania i broni, do zachowania komendy we własnym języku i nie zmuszania ich do służby wojskowej na obcym terenie. Odpowiedzi nie doczekali się. Reakcją była przymusowa rekrutacja na terenie Ziemii Seklerskiej (Szekelyfold). Wcielano do wojska i ochotników, i przymusowo zwerbowanych mieszkańców bez względu na ich przywileje czy stan. Zapanował bałagan i nieład. Panika rosła, bunty i niechęć do służby szerzyły się z dnia na dzień. Seklerzy uciekali w góry.
Na rozkaz gen. Siskovicsa, wojsko cesarskie spacyfikowało okolice położone w okręgu Csík. 7 stycznia 1764 r. spacyfikowano wioskę Madéfalva, zginęło ponad 200 osób.
Od tego dnia ucieczki stały się jedyną obroną, w Karpaty uciekały całe wioski. Ludzie szukali schronienia w bacówkach na niedostępnych stokach. Uciekali na drugą stronę Karpat, na wschód. Po wschodniej stronie Karpat ziemie należały do Księcia Mołdawskiego, tam panami byli Bojarzy.
Tułaczka Seklerów trwała ok. 10 lat. Dopiero po śmierci cesarzowej (1780), za panowania Józefa II. Habsburga na mocy jego rozkazu mogli osiedlić się na Bukowinie. Przesiedlanie się z terenów mołdawskich trwało kilka lat. W tym czasie na Bukowinie powstało 5 seklerskich wiosek: Istensegíts (Țibeni), Fogadjisten (Iacobești), Hadikfalva (Dornești), Józseffalva (Vornicenii Mari), Andrásfalva (Măneuți)... narodziło się nowe etnikum, Bukowińscy Seklerzy.
Już w latach panowania Arpada (Árpád Nagyfejedelem) wschodnich granic Siedmiogrodu bronili Seklerzy. Za swoje "usługi" zwolnieni byli od płacenia podatków. Straż seklerska posiadała swoje własne umundurowanie, własną broń, jdnostkami dowodzili oficerowie seklerscy, komendy wydawano po węgiersku. Ten wzorzec funkcjonował przez wieki, ale sytuacja zmieniła się w czasie panowania cesarzowej Marii Teresy (to za jej rządów dokonano pierwszego rozbioru Polski w 1772 r.). W tym czasie Wiedeń staje się ośrodkiem dominującym w Europie. Zniesino niezależność Siedmiogrodu jako Księstwa i został podporządkowany pod wiedeńskie rozkazy.
XVIII wiek to czasy politycznego napięcia pomiędzy Rosją a Turcją, to czasy wojen rosyjsko-tureckich ... wielu Polaków walczyło w jednostkach armii tureckiej ... pieśń: Tam szli dwa brata. Konflikt pomiędzy tymi państwami ma skutki polityczne, gospodarcze, terytorialne. Obserwując rozwijającą się sytuację, cesarzowa Maria Teresa w obawie o pozycję cesarstwa widząc bezpośrednie zagrożenie rozkazuje powołać od obrony wschodnich granic cesarstwa własne jednostki wojskowe. Wschodnie tereny to trudnodostępne i niebezpieczne obszary siedmiogrodzkich Karpat wschodnich o dużej ilości przesmyków, jarów, wąwozów których od wieków strzegli i bronili Seklerzy. Z rozkazu Marii Teresy naczelnikiem sił zbrojnych w Siedmiogrodzie został gen. Buccow, pod jego rozkazy podlega cały Siedmiogród i wojskowo, i administracyjnie. Utworzona zostaje komisja werbująca do wojska cesarskiego, ochotnikom zgłaszającym się do zaciągu gwarantowano zwolnienie od płacenia podatków. Na terenach zamieszkałych przez Seklerów rozkaz cesarzowej nie wnosił nic nowego, Seklerzy nie przystali na cesarskie warunki. Przede wszystkim nie godzili się na dowództwo oficerów cesarskich, na zmianę umundurowania, przymus do rozkazów po niemiecku wywoływał niechęć do służby. Sklerzy w odpowiedzi na rozkaz wystosowali oficjalne pismo do cesarzowej z prośbą o prawo do noszenia własnego umundurowania i broni, do zachowania komendy we własnym języku i nie zmuszania ich do służby wojskowej na obcym terenie. Odpowiedzi nie doczekali się. Reakcją była przymusowa rekrutacja na terenie Ziemii Seklerskiej (Szekelyfold). Wcielano do wojska i ochotników, i przymusowo zwerbowanych mieszkańców bez względu na ich przywileje czy stan. Zapanował bałagan i nieład. Panika rosła, bunty i niechęć do służby szerzyły się z dnia na dzień. Seklerzy uciekali w góry.
Na rozkaz gen. Siskovicsa, wojsko cesarskie spacyfikowało okolice położone w okręgu Csík. 7 stycznia 1764 r. spacyfikowano wioskę Madéfalva, zginęło ponad 200 osób.
Od tego dnia ucieczki stały się jedyną obroną, w Karpaty uciekały całe wioski. Ludzie szukali schronienia w bacówkach na niedostępnych stokach. Uciekali na drugą stronę Karpat, na wschód. Po wschodniej stronie Karpat ziemie należały do Księcia Mołdawskiego, tam panami byli Bojarzy.
Tułaczka Seklerów trwała ok. 10 lat. Dopiero po śmierci cesarzowej (1780), za panowania Józefa II. Habsburga na mocy jego rozkazu mogli osiedlić się na Bukowinie. Przesiedlanie się z terenów mołdawskich trwało kilka lat. W tym czasie na Bukowinie powstało 5 seklerskich wiosek: Istensegíts (Țibeni), Fogadjisten (Iacobești), Hadikfalva (Dornești), Józseffalva (Vornicenii Mari), Andrásfalva (Măneuți)... narodziło się nowe etnikum, Bukowińscy Seklerzy.