24-09-2023, 3:45
W wieku 94 lat w Piasecznie zmarł Tadeusz Arpad Olszański. O śmierci dziennikarza, sprawozdawcy z sześciu igrzysk olimpijskich, poinformowała jego rodzina.
Tadeusz Olszański urodził się 28 sierpnia 1929 roku w Stanisławowie. Jesienią 1943 roku jego rodzina przeniosła się na Węgry, a on sam uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglár. Potem zaczął się kolejny etap życia. W Opolu, gdzie osiedliła się po wojnie rodzina zdał maturę, a potem, w 1952 roku, ukończył Wydział Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Przez wiele lat kierował działem sportowym "Sztandaru Młodych", był zastępcą redaktora naczelnego "Sportowca", zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował także działem olimpijskim Krajowej Agencji Wydawniczej.
Zainicjowana przez niego na łamach "Sztandaru Młodych" w 1963 roku akcja w związku ze wzrastającą brutalnością w sporcie i nominowanie najbardziej dżentelmeńskiego sportowca (został nim wówczas bokser Zbigniew Pietrzykowski) dała początek nie tylko w Polsce, ale także na arenie międzynarodowej idei promowania zasad fair play.
Dziennikarz był człowiekiem wielu talentów. Relacje Olszańskiego z igrzysk były pełne niezwykle interesujących informacji opisujących kariery i dramaty znakomitych olimpijczyków - Nurmiego, Kusocińskiego, Owensa i Carla Lewisa, które opisywał w "Osobistej historii olimpiad".
Jego kolejną pasją był literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym niezwykle popularną w świecie powieść dla młodzieży "Chłopcy z Placu Broni" Ferenca Molnara. Przez cztery lata - do 1990 roku - był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie, a w latach 1990-1994 korespondentem Polskiego Radia i telewizji na Węgrzech i Jugosławii.
Potem związał się do końca aktywności zawodowej z tygodnikiem "Polityka", współpracując jako dziennikarz sportowy, komentował także sprawy związane wydarzeniami na Węgrzech i w krajach bałkańskich.
W książce "Kresy Kresów Stanisławów" Olszański powrócił do swoich korzeni, czyli do trzeciego po Krakowie i Lwowie miasta Galicji - Stanisławowa. W ostatniej pt. "Było, minęło, zostało w pamięci" wydanej w 2022 roku napisał: "Żyłem dla pisania i z pisania. Byłem dziennikarzem, nie tylko sportowym, a także tłumaczem literatury węgierskiej, korespondentem radia i telewizji, w sumie jednak chyba najbardziej pisarzem".
Współpracował z redakcjami "Dookoła Świata", "Boksu", "Perspektyw", "Szpilek", "Zdrowia", "Gentlemana" i "Urody".
Olszański otrzymał nagrodę Fair Play UNESCO za książkę napisaną z Janem Lisem pt. "Czysta Gra". W 2021 roku z kolei uznany został przez Kapitułę Plebiscytu za najlepszego dziennikarza prasowego z okazji 100-lecia ukazywania się "Przeglądu Sportowego", zorganizowanego przez Klub Dziennikarzy Sportowych.
Źródło: Eurosport, TVN24
Tadeusz Olszański urodził się 28 sierpnia 1929 roku w Stanisławowie. Jesienią 1943 roku jego rodzina przeniosła się na Węgry, a on sam uczęszczał do polskiego gimnazjum w Balatonboglár. Potem zaczął się kolejny etap życia. W Opolu, gdzie osiedliła się po wojnie rodzina zdał maturę, a potem, w 1952 roku, ukończył Wydział Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Przez wiele lat kierował działem sportowym "Sztandaru Młodych", był zastępcą redaktora naczelnego "Sportowca", zastępcą redaktora naczelnego redakcji sportowej TVP, kierował także działem olimpijskim Krajowej Agencji Wydawniczej.
Zainicjowana przez niego na łamach "Sztandaru Młodych" w 1963 roku akcja w związku ze wzrastającą brutalnością w sporcie i nominowanie najbardziej dżentelmeńskiego sportowca (został nim wówczas bokser Zbigniew Pietrzykowski) dała początek nie tylko w Polsce, ale także na arenie międzynarodowej idei promowania zasad fair play.
Dziennikarz był człowiekiem wielu talentów. Relacje Olszańskiego z igrzysk były pełne niezwykle interesujących informacji opisujących kariery i dramaty znakomitych olimpijczyków - Nurmiego, Kusocińskiego, Owensa i Carla Lewisa, które opisywał w "Osobistej historii olimpiad".
Jego kolejną pasją był literatura węgierska, przetłumaczył ponad czterdzieści powieści i dramatów, w tym niezwykle popularną w świecie powieść dla młodzieży "Chłopcy z Placu Broni" Ferenca Molnara. Przez cztery lata - do 1990 roku - był dyrektorem Ośrodka Kultury Polskiej w Budapeszcie, a w latach 1990-1994 korespondentem Polskiego Radia i telewizji na Węgrzech i Jugosławii.
Potem związał się do końca aktywności zawodowej z tygodnikiem "Polityka", współpracując jako dziennikarz sportowy, komentował także sprawy związane wydarzeniami na Węgrzech i w krajach bałkańskich.
W książce "Kresy Kresów Stanisławów" Olszański powrócił do swoich korzeni, czyli do trzeciego po Krakowie i Lwowie miasta Galicji - Stanisławowa. W ostatniej pt. "Było, minęło, zostało w pamięci" wydanej w 2022 roku napisał: "Żyłem dla pisania i z pisania. Byłem dziennikarzem, nie tylko sportowym, a także tłumaczem literatury węgierskiej, korespondentem radia i telewizji, w sumie jednak chyba najbardziej pisarzem".
Współpracował z redakcjami "Dookoła Świata", "Boksu", "Perspektyw", "Szpilek", "Zdrowia", "Gentlemana" i "Urody".
Olszański otrzymał nagrodę Fair Play UNESCO za książkę napisaną z Janem Lisem pt. "Czysta Gra". W 2021 roku z kolei uznany został przez Kapitułę Plebiscytu za najlepszego dziennikarza prasowego z okazji 100-lecia ukazywania się "Przeglądu Sportowego", zorganizowanego przez Klub Dziennikarzy Sportowych.
Źródło: Eurosport, TVN24