Dzień Kobiet

[Tudós]

Dziękuję tobie, która mnie urodziłaś.
I tobie, która zostałaś moją żoną.
I tobie, trzeciej, dziesiątej, tysięcznej, która posłałaś mi uśmiech, znak czułości, ciepłe spojrzenie na ulicy, na odchodnym: pocieszałaś, kiedy byłem samotny, ukołysałaś, kiedy bałem się śmierci.
Dziękuję ci, bo byłaś jasnowłosa.
I tobie, bo byłaś biała.
I tobie, bo miałaś piękne ręce.
I tobie, bo byłaś głupia i dobra.
I tobie, bo byłaś mądra i wesoła.
I tobie, bo byłaś cierpliwa i wielkoduszna.
I tobie, bo swoimi włosami zakryłaś moją twarz, kiedy poniosłem porażkę i chciałem ukryć się przed światem, i tobie, bo ciepło swojego ciała oddałaś mojemu ciału, kiedy marzłem sam na sam z moim życiem.
I tobie, bo urodziłaś mi dzieci.
I tobie, bo miękkimi palcami zamkniesz mi oczy.
I tobie, bo dałaś mi chleba i wina, kiedy byłem głodny i spragniony.
I tobie, bo z twojego ciała promieniowała rozkosz.
Wielkie dzięki i tobie, bo byłaś dobra jak zwierzęta.
I tobie, bo twoje ciało miało ten sam zapach co ziemia u zarania życia. Wielkie dzięki kobietom, wielkie dzięki.