23-11-2022, 20:11
,,Siena. Tu mówią najczystszym językiem włoskim. W tym nie naruszonym mieście toskańskim na skutek jakiegoś czaru przechował się język włoski: melodia, która stała się mową. (...) Są dumni, że tylko oni - jedyni w całych Włoszech - zachowali w czystości żywą mowę Petrarki i po siedmiuset latach przemawiają jego językiem, tego Petrarki , którey absolutnie nie bbył dumny z tego, że pisał językiem ludu, po włosku. Lekceważył wszystko, co napisał po włosku, z tego samego powodu gardził też sławnym Dekameronem , dziełem swego przyjaciela Boccaccia. Spośród własnych dzieł dumny był jedynie z Afryki, w której sławił Scypiona. ... Napisał ją po łacinie. Wielki ów pisarz był tez wielkim snobem. Ale to jednak on po wsze czasy nadał językowi XIV wieku melodię i dźwięczność. I ta melodia ciągle żyje w świadomości mieszkańców Sieny. Sieneńczycy nie uważają za czysta mowę nawet mowy florentczyków. Rzymian słuchają , wzruszając ramionami , a na dźwięk mowy neapolitańczyków nerwowo machają ręką, tej gwary nie uważają już nawet za prawdziwie włoską. Takiej lingwistycznej pychy nie spotkałem nigdzie indziej w Europie".