Tydzień na Sycylii

[eplus]

Kolejny dzień, piątek, przeznaczony jest na Etnę. Wulkan znajduje się w przeciwległej części wyspy. Dojeżdżamy tam w niecałe trzy godziny bezpłatną autostradą, o której dobrego nic więcej powiedzieć się nie da. Osiągamy miasteczko Nicolosi Sud, a stąd do Nicolosi Nord prowadzi kręta górska droga, która wynosi nas ponad pułap chmur. Północne Nicolosi to h0tel i dolna stacja kolejki linowej. Dalej już nie pojedziemy, gdyż jest to obszar Parku Etnograficznego. Cena kolejki jest porażająca - pójdę pieszo, będę prędzej.



W godzinę z minutami po żużlowym osuwisku wspinamy się na poziom górnej stacji, gdzie też mamy wybór - ratrak lub własne nogi. Jest piękna, słoneczna i bezwietrzna pogoda, idziemy bez nacisku na dojście do mety, która nosi nazwę Torre del Filosofo. Po drodze często słyszymy język polski - szacujemy, że ze względu na nasze ferie oraz niesprzyjającą południowcom aurę, rodacy stanowią 80% piechurów podążających na szczyt! W końcu zaczynamy do wszystkich mówić "dzień dobry" i mylimy się tylko raz, zresztą i tak nasze powitanie zostało bardzo ciepło przyjęte. Od kolejki do Wieży Filozofa idziemy jakieś półtorej godziny, raz przez śnieg, gdzie indziej żwirówką, spotykając ratraki wygodnie niosące tych, którzy nie muszą liczyć każdego grosza. Krajobraz jest majestatyczny i raczej ponury, z rzadka przez okno w warstwie chmur widzimy gdzieś w dole odległe pola i wioski. Grunt wokół nas co kilkadziesiąt metrów paruje - Etna ma podobno 270 kraterów. Ten najważniejszy jest wciąż przed nami, dymi i od czasu do czasu groźnie mruczy. Tam wolno wchodzić tylko z przewodnikiem, którego oczywiście nie zamierzamy angażować. Poprzestajemy na gościnie u filozofa.









W pionie przebyliśmy 1000 metrów od poziomu parkingu. Czujemy to w nogach - to nie jakaś górka w Bieszczadach! Po serii pamiątkowych zdjęć wyruszamy w drogę na dół. Tym razem wybieram żwirówkę, którą pod szczyt wjeżdżają ratraki i samochody. Jest znacznie dalej, ale lekkie nachylenie nie grozi niespodziewanym zjazdem po ostrych kamieniach. Miałem zwykłe miejskie buty bez protektora i nie widziałem innej możliwości ewakuacji. Oprócz paliwa na dojazd cała ta wycieczka kosztowała nas 3,5€ - za parking. Choć przyjechaliśmy o jedenastej, sympatyczna pani w informacji skasowała nas tylko za pół dnia, czyli od trzynastej do wieczora.
Następnego dnia zwiedzamy okolicę na zachód od Palermo. Castellammare del Golfo to urocze małe miasteczko z bajecznymi widokami - zatoka, port, zamek i stare miasto.





Dalej jedziemy do Scopello podziwiać skałki wyrastające z morza.



Ostatnim, ale najważniejszym punktem tego dnia jest Segesta. Znajduje się tam jakaś grecka świątynia i teatr, lecz nas interesują dzikie naturalne termy. W obiekcie zastajemy może z dziesięć osób. Ze skał wypływa gorąca woda, można sobie wybrać naczynie około 40C, lub dalej położone, które oceniam na 37C. Oczywiście tu także spotykamy Polaków, ale nie tylko z tego powodu możemy zapomnieć o prywatności. Włoszka z Palermo rozpoznaje moją żonę jako Polkę - rzekomo po typie urody, jednak podejrzewam, że pani była osłuchana z językiem polskim. W dalszej rozmowie dowiadujemy się, że dziewczyny z Polski mieszkały u niej albo też bawiły jej dzieci. Ostatni, którego bym podejrzewał, koleś o wyglądzie Jackie Chana, przemawia do nas po angielsku, a ośmielony - także po polsku. Przyjechał z Singapuru, dwa lata studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, zna Wrocław i Lublin. Za chwilę od polskiego instruktora jogi, który wraz z nami zażywa kąpieli, dowiadujemy się o dalszych źródełkach, ale tu przerwę, gdyż miejsce zasługuje na osobny wątek na naszym forum. Wracamy po zmroku.
LINK: TERME SEGESTANE