Moje pierwsze skojarzenia z Węgrami są starsze niż pokłady węgla, bo z początku lat 70. XX w. (lata lecą 
). Rodzice bywali tam bardzo często, mieli znajomych wśród Węgrów, a nam dzieciakom przywozili rzeczy, które w czasach przed globalizacją i tymi samymi markami dostępnymi wszędzie otaczała aura inności, egzotyki, nowości. Tym bardziej, że były naprawdę atrakcyjne, bo nasz handel w tych czasach nie rozpieszczał ofertą. A więc: pierwszy raz ujrzałem dezodorant w sztyfcie, a nie w aerozolu, właśnie węgierski, do dziś pamiętam, że zapach miał rewelacyjny. Sporo różnych soków owocowych, u nas chyba wtedy bywały w sklepach rzadko. Znaczki pocztowe, faktycznie, ja również zbierałem, tak jak moi przedmówcy. A w latach późniejszych paprykowane wędliny (kiedy smak już wydoroślał i można było znieść paprykowy ogień) oraz sama papryka, a wreszcie, już na końcu - wina. Aha, również od dzieciństwa akcenty węgierskie w muzyce, głównie na początku Brahms i Liszt (grywani na lekcjach fortepianu). A dzisiaj, kiedy słyszę Węgry lub węgierski język, to przed oczami staje naddunajskie Corso w Budapeszcie, a w uszach słyszę dźwięk skrzypiec i cymbałów, nos czuje aromat drożdży i moszczu winnego, jakim nasiąka pleśń pokrywająca ściany piwniczek. 
). Rodzice bywali tam bardzo często, mieli znajomych wśród Węgrów, a nam dzieciakom przywozili rzeczy, które w czasach przed globalizacją i tymi samymi markami dostępnymi wszędzie otaczała aura inności, egzotyki, nowości. Tym bardziej, że były naprawdę atrakcyjne, bo nasz handel w tych czasach nie rozpieszczał ofertą. A więc: pierwszy raz ujrzałem dezodorant w sztyfcie, a nie w aerozolu, właśnie węgierski, do dziś pamiętam, że zapach miał rewelacyjny. Sporo różnych soków owocowych, u nas chyba wtedy bywały w sklepach rzadko. Znaczki pocztowe, faktycznie, ja również zbierałem, tak jak moi przedmówcy. A w latach późniejszych paprykowane wędliny (kiedy smak już wydoroślał i można było znieść paprykowy ogień) oraz sama papryka, a wreszcie, już na końcu - wina. Aha, również od dzieciństwa akcenty węgierskie w muzyce, głównie na początku Brahms i Liszt (grywani na lekcjach fortepianu). A dzisiaj, kiedy słyszę Węgry lub węgierski język, to przed oczami staje naddunajskie Corso w Budapeszcie, a w uszach słyszę dźwięk skrzypiec i cymbałów, nos czuje aromat drożdży i moszczu winnego, jakim nasiąka pleśń pokrywająca ściany piwniczek.