01-10-2013, 16:52
Muzeum Etnograficzne polecam wszystkim wrażliwym na piękno regionalnych strojów, bo bogactwo zgromadzonych tam zbiorów tego rodzaju po prostu przytłacza. A są też inne eksponaty, głównie przedmioty codziennego użytku (które niekiedy same w sobie przypominają dzieła sztuki, najwidoczniej z potrzeby serca ludzi nawet dalekich od świata artystów). Jest też sporo nowoczesności: ekrany z wyświetlanymi przez cały czas dokumentalnymi filmami i innymi opracowaniami, dotyczącymi różnych form rzemiosła i rękodzieła oraz miejscowych obyczajów; ale po węgiersku, co jednak wielu użytkownikom Forum nie przeszkodzi. Na nas jednak największe wrażenie wywarła wystawa czasowa. Składała się z fotografii wykonanych amatorskim sprzętem i metodą, lecz bardzo starannie zaaranżowanych, przedstawiających ludność pewnej wsi na południu Węgier, w pobliżu Villány. Pierwsze zdjęcia pochodzą sprzed I wojny światowej. Wykonał je miejscowy nauczyciel pochodzenia niemieckiego, lecz o zmadziaryzowanej pisowni nazwiska (niestety, umknęło mi z pamięci). Wieś zamieszkiwali potomkowie osadników ze Szwabii, Serbowie, Romowie, bodajże również Chorwaci i, oczywiście, Węgrzy. Dla tych ludzi zetknięcie się z fotografem, choćby i amatorem, stanowiło wtedy sytuację niezwykłą, co podkreślali starannym, odświętnym strojem i niezwykłą powagą. Z wyjaśnień na tablicach wynika, że kres tej wieloetnicznej, żyjącej w niezwykłej harmonii i wzajemnym szacunku społeczności położyły dopiero lata po II wojnie. Mimo wszystko potomkowie zwłaszcza niemieckich osadników żyją w tamtych stronach do dziś. Miłośnikom villányskich win znajomo zabrzmią nazwiska Bock, Gere i inne. Bardzo budujący i optymistyczny przykład, skłaniający do konkluzji, że ludzie przeważnie żyją w zgodzie, jeśli nie wmiesza się w to polityka.
Kolejne muzeum, jedno z zamkowych, to Muzeum Historii Budapesztu. Jego część stanowią też fragmenty piwnic pod zamkiem (jakże miło się je zwiedza w upalny dzień) oraz kaplicy królewskiej z uruchamianą czujnikiem ruchu aparaturą odtwarzającą nagrania muzyki sakralnej. Drzewa genealogiczne władców uświadamiają zwiedzającym, że polsko-węgierskie związki dynastyczne to nie tylko Władysław Warneńczyk. Są też bogate zbiory pochodzące z wykopalisk z tych terenów. I ponownie ciekawa wystawa czasowa: o związkach kulturowych i historycznych Węgrów i Ormian. Na jednej z tablic wspomniano nawet o teorii naukowej, głoszącej pokrewieństwo językowe tych dwóch narodów, lecz nie mnie się wypowiadać na temat jej słuszności. W każdym razie odniosłem wrażenie (może mylne), że wystawy czasowe o takiej wymowie to jakby reakcja na dzisiejsze czasy "wzmożeń patriotycznych", które z natury rzeczy zawężają ludziom horyzonty. A może nie mam racji...
Do muzeum zaliczyłem także Oceanarium i Tropikarium w dzielnicy Budafok, więc dość daleko od centrum, choć z dobrym dojazdem. Jak wspomniałem już w innym poście, może nie przedstawia się ono tak imponująco, jak na stronie internetowej, ale warto je zwiedzić. Bogactwo form morskiej fauny jest doprawdy niesamowite! Aż trudno przejść od jednego akwarium do drugiego, bo żal. Kulminacyjny moment to, rzecz jasna, karmienie rekinów pływających w dużym, szklanym basenie. Dwóch nurków w aparatach schodzi do wody i pływające wokół nich zupełnie spore rekiny karmią z ręki rybami. Rekiny zaś, niczym oswojone psy, grzecznie biorą swoje porcje w zęby, odpływają gdzieś w kąt, żeby zjeść otrzymany przysmak, po czym zgłaszają się po dokładkę. Bardzo to miło wygląda, rekiny pływają w otoczeniu mniejszych ryb, których nie atakują, ale mimo wszystko pracownicy są odważni... Oczywiście to największa atrakcja dla szkolnych wycieczek.
To tylko okruch z muzealnego bogactwa Budapesztu, ale może przyda się komuś na zachętę do odwiedzenia i takich miejsc w naszym ulubionym mieście.
Kolejne muzeum, jedno z zamkowych, to Muzeum Historii Budapesztu. Jego część stanowią też fragmenty piwnic pod zamkiem (jakże miło się je zwiedza w upalny dzień) oraz kaplicy królewskiej z uruchamianą czujnikiem ruchu aparaturą odtwarzającą nagrania muzyki sakralnej. Drzewa genealogiczne władców uświadamiają zwiedzającym, że polsko-węgierskie związki dynastyczne to nie tylko Władysław Warneńczyk. Są też bogate zbiory pochodzące z wykopalisk z tych terenów. I ponownie ciekawa wystawa czasowa: o związkach kulturowych i historycznych Węgrów i Ormian. Na jednej z tablic wspomniano nawet o teorii naukowej, głoszącej pokrewieństwo językowe tych dwóch narodów, lecz nie mnie się wypowiadać na temat jej słuszności. W każdym razie odniosłem wrażenie (może mylne), że wystawy czasowe o takiej wymowie to jakby reakcja na dzisiejsze czasy "wzmożeń patriotycznych", które z natury rzeczy zawężają ludziom horyzonty. A może nie mam racji...
Do muzeum zaliczyłem także Oceanarium i Tropikarium w dzielnicy Budafok, więc dość daleko od centrum, choć z dobrym dojazdem. Jak wspomniałem już w innym poście, może nie przedstawia się ono tak imponująco, jak na stronie internetowej, ale warto je zwiedzić. Bogactwo form morskiej fauny jest doprawdy niesamowite! Aż trudno przejść od jednego akwarium do drugiego, bo żal. Kulminacyjny moment to, rzecz jasna, karmienie rekinów pływających w dużym, szklanym basenie. Dwóch nurków w aparatach schodzi do wody i pływające wokół nich zupełnie spore rekiny karmią z ręki rybami. Rekiny zaś, niczym oswojone psy, grzecznie biorą swoje porcje w zęby, odpływają gdzieś w kąt, żeby zjeść otrzymany przysmak, po czym zgłaszają się po dokładkę. Bardzo to miło wygląda, rekiny pływają w otoczeniu mniejszych ryb, których nie atakują, ale mimo wszystko pracownicy są odważni... Oczywiście to największa atrakcja dla szkolnych wycieczek.
To tylko okruch z muzealnego bogactwa Budapesztu, ale może przyda się komuś na zachętę do odwiedzenia i takich miejsc w naszym ulubionym mieście.