Ok, w takim razie podam kilka informacji o kolejce linowej. Informacje pochodzą ze strony https://sokszinuvidek.24.hu i węgierskiej Wikipedii. .
W 1867 roku hrabia Ödön Széchenyi, na przykładzie francuskiego Lyon'u, zaproponował wybudowanie kolejki górskiej o napędzie linowym (rozwiązanie podobne do kolejki na Gubałówkę) kursującej w Budzie po stoku góry Zamkowej od strony Dunaju. Jego inicjatywa została szybko zaakceptowana ponieważ na górze Zamkowej miały swoje siedziby prawie wszystkie urzędy. Na górę nie można było dojechać żadnym środkiem publicznej komunikacji. Prace budowlane rozpoczęły się w 1868 roku i trwały do 1870 roku. Koszt inwestycji wyniósł 182 300 forintów.
Długość trasy wynosiła 95 metrów, różnica poziomów 50,55 m, nachylenie trasy 30 stopni. Dolna stacja znajdowała się na placu Ádáma Clark obok tunelu, górna na zamku na placu Szent György. Dwa wagony zmontowane z 3 elementów w układzie schodowym pozwalały na podróż 24 pasażerów. Wagony zbudowano w wiedeńskim zakładzie Spiering. Napęd parowy o mocy 35 koni mechanicznych zakupiono także w wiedeńskiej firmie Tódo Schulz'a. Kotły parowe dostarczyła węgierska firma - Első Magyar Gépgyár.
Napęd parowy został zainstalowany na dolnej stacji. Kolejka posiadała blokadę przed ewentualnym uwolnieniem się wagonów w przypadku awarii.
Kolejka rozpoczęła swoja służbę 2 marca 1870 roku.
Cena biletu w pierwszej klasie wynosiła 6 krajcarów, w drugiej klasie 4 krajcary. Była to druga na świecie kolejka górska z napędem linowym. Kolejka była nie tylko popularna ale i bezpieczna. W jej 75 letniej historii odnotowano tylko jeden wypadek (w 1896 roku) spowodowany błędem ludzkim. Od tamtej pory skasowano miejsca stojące. Sukces kolejki spowodował powstanie planów podobnych rozwiązań z placu Döbrentei do Citadelli na górze Gellért'a oraz pomiędzy Tabán i Svábhegy, jednak te projekty nigdy nie zostały (NIESTETY) zrealizowane.
Z uwagi na dużą ilość podróżnych pojawiła się potrzeba wymiany napędu na elektryczny. W 1943 roku kolejka przewiozła dwa miliony pasażerów.
Podczas oblężenia Budapesztu 20 grudnia 1944 roku bomba trafiła w górna stację i wagon. Pozostałe urządzenia bezużytecznej kolejki rozebrano, szyny zdemontowano. Co kilka lat powracano bezskutecznie do pomysłu odbudowy kolejki . Kolejka powróciła do "służby" 4. czerwca 1986 roku.
W 1987 roku kolejka została wpisana na światową listę dziedzictwa UNESCO.
Kolejkę napędza silnik elektryczny o mocy 54 kW. Start i zatrzymanie odbywa się automatycznie. Napęd z kołem o średnicy 3 metrów został zamontowany na górnej stacji. Kolej wyposażono w tzw. sprężynowy układ hamulcowy, który zatrzyma wagony w przypadku pęknięcia liny. Dopuszcza maksymalna prędkość wagonów 3m/sekundę, jednak na wniosek podróżnych została ona obniżona do 1,5 m/sekundę. Wagony posiadają nazwy Margit (jeździ po trasie północnej) i Gellért, który kursuje po trasie południowej. W 2009 roku wagony przeszły generalny remont.
Warto wiedzieć, że są co najmniej trzy środki komunikacji publicznej, które na Węgrzech pojawiły się jako drugie na świecie.
Należą do nich:
- kolejka górska na górę Zamkową
- kolejka zębata w Budapeszcie
- linia metra M1
W 1867 roku hrabia Ödön Széchenyi, na przykładzie francuskiego Lyon'u, zaproponował wybudowanie kolejki górskiej o napędzie linowym (rozwiązanie podobne do kolejki na Gubałówkę) kursującej w Budzie po stoku góry Zamkowej od strony Dunaju. Jego inicjatywa została szybko zaakceptowana ponieważ na górze Zamkowej miały swoje siedziby prawie wszystkie urzędy. Na górę nie można było dojechać żadnym środkiem publicznej komunikacji. Prace budowlane rozpoczęły się w 1868 roku i trwały do 1870 roku. Koszt inwestycji wyniósł 182 300 forintów.
Długość trasy wynosiła 95 metrów, różnica poziomów 50,55 m, nachylenie trasy 30 stopni. Dolna stacja znajdowała się na placu Ádáma Clark obok tunelu, górna na zamku na placu Szent György. Dwa wagony zmontowane z 3 elementów w układzie schodowym pozwalały na podróż 24 pasażerów. Wagony zbudowano w wiedeńskim zakładzie Spiering. Napęd parowy o mocy 35 koni mechanicznych zakupiono także w wiedeńskiej firmie Tódo Schulz'a. Kotły parowe dostarczyła węgierska firma - Első Magyar Gépgyár.
Napęd parowy został zainstalowany na dolnej stacji. Kolejka posiadała blokadę przed ewentualnym uwolnieniem się wagonów w przypadku awarii.
Kolejka rozpoczęła swoja służbę 2 marca 1870 roku.
Cena biletu w pierwszej klasie wynosiła 6 krajcarów, w drugiej klasie 4 krajcary. Była to druga na świecie kolejka górska z napędem linowym. Kolejka była nie tylko popularna ale i bezpieczna. W jej 75 letniej historii odnotowano tylko jeden wypadek (w 1896 roku) spowodowany błędem ludzkim. Od tamtej pory skasowano miejsca stojące. Sukces kolejki spowodował powstanie planów podobnych rozwiązań z placu Döbrentei do Citadelli na górze Gellért'a oraz pomiędzy Tabán i Svábhegy, jednak te projekty nigdy nie zostały (NIESTETY) zrealizowane.
Z uwagi na dużą ilość podróżnych pojawiła się potrzeba wymiany napędu na elektryczny. W 1943 roku kolejka przewiozła dwa miliony pasażerów.
Podczas oblężenia Budapesztu 20 grudnia 1944 roku bomba trafiła w górna stację i wagon. Pozostałe urządzenia bezużytecznej kolejki rozebrano, szyny zdemontowano. Co kilka lat powracano bezskutecznie do pomysłu odbudowy kolejki . Kolejka powróciła do "służby" 4. czerwca 1986 roku.
W 1987 roku kolejka została wpisana na światową listę dziedzictwa UNESCO.
Kolejkę napędza silnik elektryczny o mocy 54 kW. Start i zatrzymanie odbywa się automatycznie. Napęd z kołem o średnicy 3 metrów został zamontowany na górnej stacji. Kolej wyposażono w tzw. sprężynowy układ hamulcowy, który zatrzyma wagony w przypadku pęknięcia liny. Dopuszcza maksymalna prędkość wagonów 3m/sekundę, jednak na wniosek podróżnych została ona obniżona do 1,5 m/sekundę. Wagony posiadają nazwy Margit (jeździ po trasie północnej) i Gellért, który kursuje po trasie południowej. W 2009 roku wagony przeszły generalny remont.
Warto wiedzieć, że są co najmniej trzy środki komunikacji publicznej, które na Węgrzech pojawiły się jako drugie na świecie.
Należą do nich:
- kolejka górska na górę Zamkową
- kolejka zębata w Budapeszcie
- linia metra M1