21-09-2012, 21:57
<a href="http://klimaty.wegierskie.com/wp-content/uploads/2012/09/kupkabasenowa3.jpg"><img class="alignleft size-full wp-image-126" title="kupkabasenowa" src="http://klimaty.wegierskie.com/wp-content/uploads/2012/09/kupkabasenowa3.jpg" alt="" width="402" height="535" /></a>
Dzisiaj będzie o kupce. No, nie dosłownie. Nie o psiej, a tym bardziej ludzkiej, więc można ten tekst czytać przy jedzeniu. O co więc chodzi z tą kupką?
Podczas każdych węgierskich wakacji siedzimy sobie na basenach i chcąc nie chcąc dyskretnie patrzymy co robią inni, na przykład co robią gdy wstają z kocyków na trawie i chcą wejść do wody. Otóż robią kupki. Ech, znowu te skojarzenia. Robią KUPKI Z UBRAŃ.
No co w tym dziwnego. Dla Polaka jest dziwne, że Węgrzy robią te kupki z ubrań i toreb – zostawiają je i idą się kąpać na 15 minut, pół godziny, na godzinę. A ubrania i torby sobie leżą. Leżą przez nikogo nie pilnowane, ot tak po prostu leżą. Jaki jest naturalny odruch myślowy Polaka?
- A tego nikt nie ukradnie? – pomyśli. Przyznajcie się, że taka myśl przynajmniej raz przyszła Wam do głowy. Bo ja się przyznaję.
I tu chyba jest różnica w myśleniu polskim i węgierskim. W myśleniu, które u Polaka zakłada wersję ekstremalną. Zostawię. To ktoś może ukraść. Że nie ma tam nic cennego, ja to wiem, ale złodziej może nie wiedzieć. Więc na wszelki wypadek niech jedno z nas zostanie przy ciuchach, a reszta idzie się kąpać. Tymczasem Węgrzy po prostu idą wszyscy do wody.
Oczywiście nie chcę idealizować. Na Węgrzech też są „zsebtolvaje”, sam widziałem ich działanie w budapesztańskim autobusie. Na basenach też zapewne nikt nie zostawia pliku forintów na kocyku. Widać to chociażby po wodoszczelnych pojemniczkach noszonych na szyi.
Jednak mimo wszystko na Węgrzech widać większe wzajemne ZAUFANIE. Coś co w Polsce ograniczyło się do kręgu rodziny i przyjaciół, na Węgrzech zdaje się być realnie stosowane także wobec wcześniej nieznanych osób. Takie dwa przykłady z tegorocznych wakacji. Nocowaliśmy w dwóch różnych miastach, w dwóch różnych kwaterach. I tak się złożyło, że w obu wypadkach gospodarze nam po prostu zaufali. W pierwszym przypadku gdy wieczorem podczas burzy znaleźliśmy przypadkiem ich kwaterę (bez wcześniejszego kontaktu, bo pojechaliśmy „w ciemno”), zostawili nas w pełnym fajnych ludowych bibelotów domku, pozostawiając formalności na następny dzień. Podobnie w drugim miejscu, gdy przyjechaliśmy wieczorem, wprawdzie po zapowiedzi telefonicznej, ale bez podawania naszych jakiekolwiek danych, czekała na nas kwatera, bo gospodarze pojechali imprezować na jakieś wesele. Następnego dnia wpadli tylko zapytać, czy wszystko OK, a formalności i opłatę załatwiliśmy dopiero przy naszym wyjeździe. Mieszkający w tym samym domu Polacy też byli zdziwieni, że gospodarze tak ufają – jak by nie patrzeć – obcym.
Ktoś powie, że to nie tak, że w Polsce też zdarzają się takie przypadki, że nie można uogólniać. Na pewno zdarzają się, ale czy nie można uogólniać. A dlaczego nie? Dlaczego nie powiedzieć wprost, że generalnie na Węgrzech czuję się bezpieczniej. Nie tylko ja. Takie opinie już były na forum. Może po prostu Węgrzy bardziej niż my ufają sobie nawzajem. Może dużo mniej Węgrów ma przykre doświadczenia, bo z czego bierze się utrata zaufania, jak nie ze złych doświadczeń.
A wracając do kupki na basenie. Podczas tegorocznego wyjazdy my też zaczęliśmy zostawiać podręczne torby i ubrania na kocyku i chodziliśmy wszyscy się kąpać. Zabieraliśmy tylko dokumenty i pieniądze. Tak na wszelki wypadek.
Dzisiaj będzie o kupce. No, nie dosłownie. Nie o psiej, a tym bardziej ludzkiej, więc można ten tekst czytać przy jedzeniu. O co więc chodzi z tą kupką?
Podczas każdych węgierskich wakacji siedzimy sobie na basenach i chcąc nie chcąc dyskretnie patrzymy co robią inni, na przykład co robią gdy wstają z kocyków na trawie i chcą wejść do wody. Otóż robią kupki. Ech, znowu te skojarzenia. Robią KUPKI Z UBRAŃ.
No co w tym dziwnego. Dla Polaka jest dziwne, że Węgrzy robią te kupki z ubrań i toreb – zostawiają je i idą się kąpać na 15 minut, pół godziny, na godzinę. A ubrania i torby sobie leżą. Leżą przez nikogo nie pilnowane, ot tak po prostu leżą. Jaki jest naturalny odruch myślowy Polaka?
- A tego nikt nie ukradnie? – pomyśli. Przyznajcie się, że taka myśl przynajmniej raz przyszła Wam do głowy. Bo ja się przyznaję.
I tu chyba jest różnica w myśleniu polskim i węgierskim. W myśleniu, które u Polaka zakłada wersję ekstremalną. Zostawię. To ktoś może ukraść. Że nie ma tam nic cennego, ja to wiem, ale złodziej może nie wiedzieć. Więc na wszelki wypadek niech jedno z nas zostanie przy ciuchach, a reszta idzie się kąpać. Tymczasem Węgrzy po prostu idą wszyscy do wody.
Oczywiście nie chcę idealizować. Na Węgrzech też są „zsebtolvaje”, sam widziałem ich działanie w budapesztańskim autobusie. Na basenach też zapewne nikt nie zostawia pliku forintów na kocyku. Widać to chociażby po wodoszczelnych pojemniczkach noszonych na szyi.
Jednak mimo wszystko na Węgrzech widać większe wzajemne ZAUFANIE. Coś co w Polsce ograniczyło się do kręgu rodziny i przyjaciół, na Węgrzech zdaje się być realnie stosowane także wobec wcześniej nieznanych osób. Takie dwa przykłady z tegorocznych wakacji. Nocowaliśmy w dwóch różnych miastach, w dwóch różnych kwaterach. I tak się złożyło, że w obu wypadkach gospodarze nam po prostu zaufali. W pierwszym przypadku gdy wieczorem podczas burzy znaleźliśmy przypadkiem ich kwaterę (bez wcześniejszego kontaktu, bo pojechaliśmy „w ciemno”), zostawili nas w pełnym fajnych ludowych bibelotów domku, pozostawiając formalności na następny dzień. Podobnie w drugim miejscu, gdy przyjechaliśmy wieczorem, wprawdzie po zapowiedzi telefonicznej, ale bez podawania naszych jakiekolwiek danych, czekała na nas kwatera, bo gospodarze pojechali imprezować na jakieś wesele. Następnego dnia wpadli tylko zapytać, czy wszystko OK, a formalności i opłatę załatwiliśmy dopiero przy naszym wyjeździe. Mieszkający w tym samym domu Polacy też byli zdziwieni, że gospodarze tak ufają – jak by nie patrzeć – obcym.
Ktoś powie, że to nie tak, że w Polsce też zdarzają się takie przypadki, że nie można uogólniać. Na pewno zdarzają się, ale czy nie można uogólniać. A dlaczego nie? Dlaczego nie powiedzieć wprost, że generalnie na Węgrzech czuję się bezpieczniej. Nie tylko ja. Takie opinie już były na forum. Może po prostu Węgrzy bardziej niż my ufają sobie nawzajem. Może dużo mniej Węgrów ma przykre doświadczenia, bo z czego bierze się utrata zaufania, jak nie ze złych doświadczeń.
A wracając do kupki na basenie. Podczas tegorocznego wyjazdy my też zaczęliśmy zostawiać podręczne torby i ubrania na kocyku i chodziliśmy wszyscy się kąpać. Zabieraliśmy tylko dokumenty i pieniądze. Tak na wszelki wypadek.
